Afscheid nemen bestaat niet

2
Foto: Helga Boudestein

Column door Muriël Mulder

De kogel is door de spreekwoordelijke kerk: ik ga Boskoop verlaten. Natuurlijk kom ik nog elke week terug in Boskoop, maar ik zal er straks niet meer wonen. Mijn hele leven heb ik in Boskoop gewoond, maar het laatste jaar was ik er steeds minder. En nu is de knoop dus doorgehakt en zijn de makelaars op bezoek geweest. Nog even en mijn super fijne appartement in een klein complex, met eigen parkeerplek, achter het Clusiuserf staat te koop. Vlakbij openbaar vervoer en winkels en met een gezonde VVE. Ik ben vast aan het oefenen op de verkooptekst!

Ik hoop dat de volgende bewoner(s) met net zoveel plezier in het appartement wonen als ik. Het heerlijke zonnetje op de bank. De lieve hond van de buren, die alleen gromt als je 's nachts thuiskomt. De keuken van alle gemakken voorzien. En de lekkere ruime douche.

Alhoewel ik enorm zin heb om straks met mijn lief samen te wonen, ik ga mijn huisje en mijn dorpje wel missen. Veertig jaar vol herinneringen blijven in Boskoop achter. Mooie herinneringen, waarvan ik er al vele met jullie gedeeld heb.

Herinneringen aan mijn oude kleuterschool, opgroeien in de Kalmoes, struinen op het houtjespad, 'potten' bij ome Jan op de tuin, mijn eerste baantje bij Super Hagen... In mijn herinneringen zal het altijd blijven. In gedachten neem ik alles mee naar mijn nieuwe woonplaats.

Een plek waar ik nu al mooie herinneringen heb gemaakt en er hopelijk nog vele ga maken. Echt afscheid nemen van Boskoop doe ik niet. Ik ga wel weg, maar verlaat het niet.

Meer berichten