'Ik ben een echte dierenfreak'

"Iemand zei me: jij komt er altijd weer bovenop," zegt Wilma." Het ging erover dat de Egelopvang is gered. Maar dat ging natuurlijk niet vanzelf." Doorzettingsvermogen, volharding en toewijding worden beloond. Haar geliefde egels hebben een nieuwe plek en een nieuwe toekomst. "Ons is de bovenverdieping van een loods beschikbaar gesteld," vertelt Wilma. "Momenteel zijn we aan het verbouwen en inrichten."

Er ging heel wat aan vooraf, een lang verhaal met heel veel dieren, want bij Wilma is het altijd Dierendag. Lachend: "Ik ben een dierenfreak. Vroeger thuis was ik altijd al met dieren bezig. Mijn vader hield vogels, maar we hadden ook cavia's, kippen, noem maar op. Zieke dieren nam ik toen al mee naar huis."

Wilma trouwde jong, op haar achttiende, en kreeg met haar toenmalige man drie kinderen. Het huwelijk hield helaas geen stand, later is Wilma hertrouwd met haar huidige echtgenoot, Pieter. "Hij had van zijn levensdagen nog nooit een egel in het echt gezien," lacht Wilma. Inmiddels is Pieter haar steun en toeverlaat bij de Egelopvang.

Wilma heeft een zusje met het syndroom van Down. "Zij is altijd belangrijk voor me geweest. Toen de kinderen groot waren, ben ik gaan werken in de verstandelijk gehandicapten zorg. Mijn opleiding kreeg ik bij Gemiva. Ik heb gewerkt met kinderen met een verstandelijke en lichamelijke beperking. Ook heb ik in een activiteitencentrum gewerkt met ouderen met een handicap."

Door alle jaren heen kunnen de dieren steeds op haar aandacht rekenen. Wilma is jarenlang vrijwilligster bij de dierenambulance en gaat ook de dierenbescherming helpen door zieke vogels op te vangen. "Ik wilde dat thuis doen, maar moest daar wel vergunning voor hebben. Daarvoor heb ik stage gelopen bij een dierenopvangcentrum."

Toen ze eenmaal de vergunning had voor de vogels, merkte Wilma dat er ook veel behoefte was aan de opvang van egels. Ze besloot daar ook vergunning voor aan te vragen. Tien jaar lang verzorgde ze zieke vogels en egels op eigen kosten bij haar thuis, met hulp van vrijwilligers.

Acht jaar geleden werd de Stichting Egelopvang Boskoop e.o. opgericht. "De regels werden veranderd en we moesten een stichting worden om door te kunnen gaan," legt Wilma uit. "Ik moest een bestuur samenstellen en naar de notaris."

De opvangplek bij Wilma thuis was inmiddels te klein geworden en er werd onderdak gezocht bij Kinderboerderij De Contactweide. "Daar gingen de gezonde egels naar toe, de zieke egels bleef ik thuis verzorgen."

Haar toewijding aan de egels is enorm. "Als je ooit een keer zo'n snuitje hebt gezien, ben je verkocht. Het geeft zoveel voldoening als je zo'n klein humpie binnenkrijgt en hem weer gezond kan maken. Een paar jaar geleden heb ik een moederloze jonge egel de hele winter bij me gehad, tot hij weer uitgezet kon worden." Met een glimlach: "Ik had hem Remy genoemd, alleen op de wereld."

Egels worden niet als huisdier gehouden. Wilma: "Als egels wegens lichamelijke problemen niet buiten kunnen overleven, moeten we ze laten inslapen. Alle anderen egeltjes gaan weer lekker terug in de natuur."